Na album składa się 10 prostych piosenek napisanych w latach 2004-2016.
Gitarę akustyczną i wokal nagrał Patryk Lichota w Poznaniu - tzn, nagrał, ale ja wykonywałem co trzeba, czyli ja nagrałem, ale on też nagrał. Albini nagrywał, nie produkował. Podobnie Patryk.
Patryk jednak produkuje jedno nagranie na tej płycie - "Utopian Fields" (utwór napisany w 2006 roku). Gra tam na kilku instrumentach, bo chłopak ma niezły talent.
Dwa utwory natomiast produkuje indonezyjskie studio Blessed Studio. Gita, jako kobieta, zupełnie inaczej rozumie dość męskie przecież utwory jak "Globetrotter" (2004), czy "King of Kreuzberg" (2009).
To dodaje im świeżości, i uważam, że w kobiecych producentach tkwi przyszłość muzyki (nie tylko) psychodelicznej.
Kolejna kobieta na tej płycie to Sound Animal (Berkeley, California) - ona pojawia się aż w czterech nagraniach, w tym w prawie tytułowym "Aurora" (2016). Te utwory bardziej produkowałem ja, ale Rosemary przecież nagrywała - nagrywał, produkował - trzymajmy się tego, co na ten temat powiedział kiedyś Steve Albini - nie "produced by" - "recorded by" zamiast tego.
Album najpierw miał nazywać się albo "Aurora", albo "Globetrotter". Ostatecznie padło jednak na przetłumaczony na angielski tytuł mojego pierwszego zachowanego fragmentu prozy po polsku (2001).
Patryk jednak produkuje jedno nagranie na tej płycie - "Utopian Fields" (utwór napisany w 2006 roku). Gra tam na kilku instrumentach, bo chłopak ma niezły talent.
Dwa utwory natomiast produkuje indonezyjskie studio Blessed Studio. Gita, jako kobieta, zupełnie inaczej rozumie dość męskie przecież utwory jak "Globetrotter" (2004), czy "King of Kreuzberg" (2009).
To dodaje im świeżości, i uważam, że w kobiecych producentach tkwi przyszłość muzyki (nie tylko) psychodelicznej.
Kolejna kobieta na tej płycie to Sound Animal (Berkeley, California) - ona pojawia się aż w czterech nagraniach, w tym w prawie tytułowym "Aurora" (2016). Te utwory bardziej produkowałem ja, ale Rosemary przecież nagrywała - nagrywał, produkował - trzymajmy się tego, co na ten temat powiedział kiedyś Steve Albini - nie "produced by" - "recorded by" zamiast tego.
Album najpierw miał nazywać się albo "Aurora", albo "Globetrotter". Ostatecznie padło jednak na przetłumaczony na angielski tytuł mojego pierwszego zachowanego fragmentu prozy po polsku (2001).
Na albumie pojawiają się też męscy goście - wspomniany już Patryk, ale też Ralf "Gypsy" Bevis (Rodent Tapes), czy Matthias z Berlina (głównie pianino, choć w "Little Whip" akurat perkusja i klawisze, a nawet bas).
Płytę uświetnia też Clyde von Klaus - a więc artysta, z którym łączy nas label The Swamp Records. On dodał naprawdę niezłego kopa mojemu "Saturation" (2006).
Płyta spodobała się nawet legendarnemu Dave'owi Bixby ("Ode to Quetzalcoatl", 1969). Przeprowadził ze mną nawet wywiad, co było do tej pory największym zaszczytem roku 2023.
Płyta będzie miała rok dokładnie 14 lutego 2024. Za wcześnie ją oceniać - ale jest też dziełem skończonym, podobnie jak "Stoned Gypsy Wanderer" (2014). I nie jest zapiskiem na jego marginesie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz